ASR-I SAADETTEN UZANAN BİR DAL
Cemil TOKPİNAR
MANEVİYAT semamızdan bir yıldız daha ebediyetler ülkesine kaydı. Fanilik diyarında vazifesini tamamlayan bir maneviyat kutbu alem-i ervaha uçtu. "Menzil Şeyhi"diye bilinen Nakşibendi şeyhlerinden Seyyid Muhammed Raşid Erol (k.s) Hazretleri rahmet-i Rahmana kavuştu. Müridleri arasmda,daha çok "Seyda Hazretleri" diye anılan M. Raşid Efendi, bilhassa 1980'lerde tanınmış ve çevresinde büyük tesir icra etmişti. Türkiye'nin her yerinden otobüslerle ziyaretine giden binlerce insan, tevbe alıp memleketine dönüyor ve daha önce işlediği günahları terkederek, İslami bir yaşayışa giriyordu. Bizim Bolvadin'den de yüzlerce insan ziyaretine gitmiş ve tarikat dersi almişti. Memleketimizde ara sıra kafile teşkil edilir. Otobüsle gidilirdi. Yine böyle bir ziyaret organize edilmisti. Lise sondayız. Sömestir tatiliydi. Ben de hem merak ettiğimden hem de duasını almak için gitmek istedim. Bir otobüsle yola çıktık. 1980'in Şubat'ıydı. Hava çok soğuktu. Şiddetli bir kış yaşanıyordu. Otobüsle benden bir iki yaş küçük, genç bir hemşeriyle beraber oturuyorduk. İsmi Said'di Bediüzzaman Hazretleri Emirdağ'da kalırken sık sık Bolvadin'den geçtiğinden bizim orada çok iyi tanınıyordu. Bu yüzden çok kimse çocuğuna Said ismini veriyordu. Yol arkadaşım da bunlardandı. Ben yanıma bir kaç risale almıştım. Yolda onu okuyarak yanımdaki arkadaşa bu eserlerin ehemmiyetinden bahsettim. Yola çıktıktan galiba bir gün sonra, Adıyaman'ın Kahta ilçesine bağlı Menzil köyüne ulaşmıştık. Çok kalabalıktı. Bizim gibi ziyarete gelen birçok kafile vardı. Yemek olarak genellikle çorba ve bulgur pilavı ikram ediyordu. Yöreye has ekmek ve otlu p,eynir vardı. Seyda Hazretlerinin imamlığında vakit namazlarını ve Cuma namazını kıldık. İnsanlar namazdan sonra grup grup geliyor, tevbe alıyorlardı. Hatırımda kaldığı kadarıyla Seyda Hazretlerinin önüne oturup, "Allah'ım, Ben pişmanım, bir daha yapmayacağım. Gavs Hazretlerim kendime Şeyh kabul ettim" diyorlardı. Bu şekilde günahlarina tevbe edip, tarikat dersi alanlar, gerekli zikir ve ibadetlerini yapiyorlardi. Çok meşakkatli bir yolculuktan sonra yanibaşina kadar gittigim halde ne yazik ki, elini Öpüp duasini isteyemedim. Niçin yapamadim? Çünkü, yanma varanlarin hepsi tarikata giriyorlardi, ben zaten risale-i Nur'la imana hizmet etmeyi esas aldigimdan tarikat dersi almayi uygun bulmadim. Aksi takdirde Üstadima sadakatsizlik etmiş olurum diye düşündüm. Şeyhin huzuruna varip, "Efendim, ben tarikat dersi almayacagim. Sadece dua talep ederim" demeyi de uygun bulmadim. Kendisini kirmiş olurum diye düşündüm, çok çekindim. Oysa lisan-i münasiple meramimi anlatip, elini Öpebilirdim, her neyse... Menzil'den dönerken Urfa'ya uğradık. Bediüzzaman Hazretlerinin parçalanan kabrine gittim. Fatiha okudum. Daha sonra orada tanıdığım birisiyle dersaneye gittik. Namaz kılıp, ders yaptık. M. Raşid Efendi hakkinda çok şey söylenebilir. Ancak on binlerce insani irşad ettigi bir gerçektir. Ayrica amel ile birlikte ilme de ehemmiyet verirdi. Mü-ridlerine Risale-i Nur'u okuyup istifade etmelerini söyledigini işitmiştim. Bir gün Bediüzzaman Hazretlerinin talebelerinden Mustafa Sungur Ağabey'e merhumu sormuşlar. O da "Asr-ı Saadetten uzanan bir daldır." cevabını vermiş. Allah gani gani rahmet eylesin. MUHAMMED RAŞID EFENDI Altınoluk Dergisi Aralık 1993, Say t: 94 Geçtiğimiz ay dar-ı bekaya tevdi ettiğimiz Mu-hammed Raşid Erol Efendi ülkemizin gönül mimarlarından birisidir. Bir Allah dostudur. Son dönem tarihimizin sancılı hayatında, şahsında unutulmaz manalar taşıyarak yaşamış, ebedi aleme de öyle göçmüşlerdir. Bir Allah dostu temiz yaşar, temiz ölür, geride güzellikler bırakır, kutlu bir iz burakır. Muhammed Raşid Efendi de izi takip edilecek kutlu önderlerden olmuştur. "Doğunun farklı manalar yüklendiği bir zamanda Doğu'da yaşamasına rağmen ülkenin doğusundan batısından coşkulu bir gönül akımının hedef noktası ^ olrnası, Türkiye için kurtuluşu işaret eden remizler ta-Şir Türkiye O'nu anlasaydı, bunca sancıyı yaşamazdı eminiz. Çünkü böyle Allah dostları, tıpkı bayrağını taşıdıkları Aallah Resulü (s.a.) gibi şahıslarında iklimleri* kavimleri, renkleri, sesleri, dilleri kardeş yaparlar. Birbirine ısındırırlar. Onların yüreklerinde buluşanlar dost olurlar, kardeş olurlar. Adıyaman'ın Menzil köy-"ceğizinde yuva tutan bu Allah dostu da, ülkenin her dilden, her kavimden, her topraktan çocuklarını kolla n arasına almış, birbirine katmış ve sonunda Allah yolunun yolcuları yapmış, yani kardeş yapmıştır. Menzil ikliminde Türkün Kürd'ün düşmanlığı yoktu. Arabın, Çerkezin-Lazın, Gürcünün de öyle...Hatta Avrupalının, Amerikalının da... Öyleyse ülke, bir Allah dosu-tunun gönül ikliminde buluşsa, dertsiz olurdu, sancısız olurdu. Muhammed Raşid Efendi, yalniz bir dost iklim oluşturmakla kalmadi. Onun varligi ile ihya olan küçük Menzilcik, "şerefü'l-mekan Bi'1-mekin-Mekanin şerefi, orada ikamet edenin izzeti sebebiyledir" sözünün tam temsil yeridir. Şerefi veren Allah Tealadir. Eger insan O'na, sadece O'na baglanirsa, O insani aziz eder. Isterse insanlarin gözlerinin görmeyecegi ellerinin kolay ulaşamayacagi mekanlarda yaşasinlar. Çünkü Allah'tir diledigini aziz kilan, diledigini zelil eden... Irtihallerinde peşlerinde sadece Menzil köyü degil, onun gönül ikliminde buluşan koca bir dünya buluştu. Öyleyse Izzeti Allah yolunda aramak gerek. Orada mahviyete'erilirse, Allah, insani insanlar nazarinda aziz kilacak. "Menzil Şeyhi"Muhammed Raşid Efendi'nin bize biraktigi bir ibret de bu. Bir başka ibret daha var ki, bu da insanımizdaki şahsiyet sarsintisini tedavi edecek adresi gösteriyor. O, Islam'dir. O, Islam'in rahmet iklimini hayata taşiyan tasavvuf mektebidir. Muhammed Raşid Efendi'nin bir özelligi, dara düşmüş gönüllerin tevbe pinarinda yikandiklari mahal olmasidir. Allah, her kuluna degişik ikramlar lütfeder. Muhammed Raşid Efendi, sanki Rabbimizin, tevbe kapisidir. Ona gelen, tevbe kapisindan girer, yikanir, arinir, durulur, bir güzel insan haline gelir. Şöyle bir etrafiniza bakiniz, o tevbe kapisindan geçmiş, güzel yüzler görürsünüz. Içkiden tevbe etmiş, uyuşturucudan tevbe etmiş, kumardan, yuvasi yikimin kenarindan dönmüş, cinayete karişip, gönlü yufkalaşmiş bir nice insan... Muhammed Raşid Efendi'nin duasi, nazi niyazi, bir şefkati, nazari insanlari adeta bir ölüp dirilme ameliyesinden geçirmiş ve ortaya yepyeni bir kişilik çikmiş. Ders ne? Şu: Insanlari günahlari sebebiyle bitirmemek gerek. Gerek ki Allah'a yakaracak bir kalb sahibi olmali ve onunla dergah-i ilahiyeye yönelmeli. Orada kapilar her zaman açik. Yeter ki ulaşabilsin. Ulaş ve kardeşin için dua et; kirinden arinsin. Mü'min izzet ile donansin yeniden. Muhammed Raşid Efendi'nin arkasindan, Türkiye'nin hakim sisteminin tavri içinde bir şeyler söylemek gerekir. Türkiye'nin hakim sistemi, bir çok Islam alimine, Allah dostuna dünyayi zindan etmiştir. Kimilerinin hayatlarina kastedilmiştir. Bu zulümler, onlarin izzetinden bir şey eksiltmiş degildir. Aksine onlar, önder insanlardi, ümmetin istirabini yaşarken de öderlik ettiler. Şehitlikte de, cihadda da öncü oldular. Yüzü kara kalan o zulümleri yapanlardir. Onlarin ahirette yüzleri karadir. Ama dünyada da kara yüzlüdürler. Işte tarih o kara suratlari teşhir edip duruyor. Muhammed Raşid Efendi, sistemin çile haşatindan nasibini alan Allah dostlarındandir. 12 Eylül döneminde hasta halinde sürgün yaşamiştir. Vefatindan sonra da devletin yayin organlarında hakkinda tek satir çikmamiştir. Bu, bu sisteme utanç olarak yeter. Toplumun ana sütunlarini ihmal eden, ihmal eden ne kelime onlari yikmak için savaş veren bir sistem, ne kadar sagliklidir, ne kadar kalicidir? Yaşanan sancilar bu sorunlarin açik cevabini vermiyor mu? Oysa sistem bu Allah dostlarını anla-saydı, onları sevseydi, onlara dayansaydı, onları toplumun ana dayanakları haline getirseydi... Ama o zaman sistem öncelikle onların inanç iklimini anlamış olmaz mıydı? Elbet öyle olurdu. Şimdi sistem bir firsati daha kaçirdi. Anlayişsizligi, günahlari ve tabii sancilari ile başbaşa kaldi. Muhammed Raşid Efendi Hazretlerine rahmetle niyaz ediyor, fatihalar gönderiyoruz. Gönül dostlarina, manevi evladlanna taziyelerimizi sunuyoruz.
] 
Konu: M.Raşid EROL HAZRETLERİ ve Risale-i Nur Bağı 
C.tesi Ocak 31, 2009 5:15 pm