Hizmet Mektubu : İzmir'de Nurları Okuyan Marta, Ayşe Oldu

GaYYuR Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 01/02/09

Mektup:Aisha Deniz Caparros Machuca
Tercume: Mehmet Yüceli - turconur@hotmail.com

BİSMİHİ SUBHANEHU
RİSALE-İ NURLAR'LA YENİDEN DOĞDUM
Bundan bir sene kadar evveldi, Türkiye'ye gelmeye karar verdiğimde, beni burada bekleyen iyi insanları ve başıma gelecek güzel olayları hayal dahi etmemiştim. Çünkü hiç tanımadığım bir ülkede ve tanımadığım insanlar arasında Her şey tehlike ve risk gibi idi...

Türkiye ye daha önce bir haftalığına turist olarak gelmiş ve hayran kalmıştım her zaman iştiyakla tekrar gelmeyi arzulardım bunun sebebini bilemiyor kendime de hayret ediyordum çok samimi olduğum arkadaşım Sonia ile Türkiye ye gidip orada çalışalım diye devamlı ısrar etmiştim, aradan epey zaman geçtikten sonra, Sonia aslen İspanyol olan arkadaşı Hamza vasıtası ile Türkiye'den gelen Mehmet YÜCELİ Ağabey ile tanışıyor ve onun Türkiye'den geldiğini öğrenince çok seviniyor ve Türkiye'ye gelip çalışmak istediğimizi ona söylüyor o da kendisinin yabancı dil kursunda öğretmenlik yapabileceğimizi fakat maddi olarak fazla bir şey beklemememizi söylüyor. Sonia bana haber verdiğinde ben çok sevinmiş ve hemen şartlar ne olursa olsun kabul etmiştim uzun süren Türkiye hasretim artık bitecekti ve çok mutluydum.
Ailem, kendilerinin ve arkadaşlarımın olmayacağı başka bir ülkeye gitmeye karar verdiğimi duyduklarında memnun olmadılar ama bu isteğimde kararlı olduğumu görünce hepsi beni desteklediler. Bunu başlangıçta bir macera olarak gördüm. Türkiye'de yaşamayı neden bu kadar istemiş olduğumu ve hala neden burada yaşamak istediğimi bilmiyordum.
Bu ruhumdan ve kalbimden gelen bir his ki kelimelerle açıklayamayacağım bir hal.
10 Eylül 2006'da Sonia ve arkadaşı Hamza ile birlikte Türkiye'ye ve şu anda kaldığım İzmir'e geldik. İçimden bir şey bana burada önemli bir şeyler yapmam gerektiğini söylüyordu. Çok heyecanlıydım; sonunda İzmir de, kalıp ve çalışacağımız Mehmet YÜCELİ Ağabey'in işlettiği yabancı dil kursuna ulaştık. Burada çok sıcak karşılandık, hiç yabancılık çekmedik herkes güler yüzlü ve samimi insanlardı. Mehmet Ağabey bize kalacağımız yeri gösterip çalışma şartlarını anlattı, bizler Türkiye'ye gelmenin sevinç ve heyecanı ile kalma şartları ağır olduğu halde ve birçok imkânsızlıklar bulunduğu halde kabul ettik, güya çalışmaya gelmiştik ama hiçte para kazanma hırsımız yoktu, içimizde bir boşluk vardı ve burada huzur buluyorduk.
Mehmet YÜCELİ Ağabey bizlerle sözleşmeyi yaparken kendisinin bazı kitapları İspanyolca'ya tercüme ettiğini bizimde günlük bir saat ona yardımcı olmamızı söyledi, bizlerde kabul ettik; fakat ne tür bir kitap olduğunu nelerden bahsettiğini bilmiyorduk.Ve işe başladık; birkaç gün sonra Ramazan ayı geldi herkes gün boyu hiçbir şey yemeden içmeden duruyordu, ilk defa karşılaştığımız bir olaydı bu. Mehmet Ağabey bizlere tercüme işini hatırlatarak Ramazan ayındayız ve Ramazan İktisat ve Şükür Risalesini tercüme etmemizi söyledi, ben ve Sonia tercümelere başladık, bir saat anlaştığımız için işimizi bitirip bırakmayı düşünüyorduk; fakat nasıl olduğunu bilemiyor öğleye doğru 11.00 de başladığımız tercüme çalışmasından bir türlü kendimizi alamıyorduk ve 8 saat boyunca iftar vaktine kadar tercüme yapmıştık. 3 gün için de Ramazan Risalesinin tercümesini bitirdik ve ramazan ayı boyunca bizlerde oruç tutmaya karar verdik sebebini bilemiyorum içimizden öyle geldi.
Daha sonra Küçük sözler ve 10. Söz risalelerini tercümeye başladık, tercümeye başladıktan sonra kendimi daha iyi hissetmeye başladım tercüme yaptığım zamanlarda büyük bir sakinlik ve huzur hissediyordum içimdeki boşluğunda da yavaş yavaş dolduğunu anlıyordum.
Beni en çok etkileyen 1. söz ve 2. sözler oldu anlaşılması kolay olduğu için Küçük Sözler'den çok etkilendim. 10. sözü okuduğum zaman kâinatta ki her şeyin bir yaratıcısı olduğunu ve her şeyi yoktan yaratanın onları tekrar öldükten sonra yaratabileceği gerçeği bana çok ikna edici ve mutluluk verici geldi.Çünkü ölümden sonra tekrar hayat devam edecekti, gerçi ben inkâr etmiyordum fakat inanmış da değildim. Risale-i Nurlar sadece içerdiği hakikatler için değil asrımızın anlayışına hitap eden üslubu da onun büyük bir ayrıcalığıydı, gerçekten de risalelerde ikna edici bir tad bulmuş ve okumaktan kendimi alamıyordum risaleler günlük hayattan misallerle iman hakikatlerini izah ederken her kesimden insanın hatta çocukların dahi anlayabileceği bir uslub kullanmıştı, eğer daha ağır bir uslub da olsaydı risaleleri herkes anlayamayacak ve bu kadar ilgi görmeyecekti. Benim için Risaleleri tercüme etmek artık bir zevk olmakta ve çok şeyler öğrenmekteydim. Her gün işimi daha çok seviyor ve etrafımda ailem gibi hissettiğim arkadaşlarım olduğundan çok mutluydum. Ve içimde bir şeyler daha var olduğunu hissediyorum. Bunu Risale-i Nur tercümelerine bağlıyorum.
Risale-i Nurlarda benim düşünce şeklime uyan bir benzerlik buldum ve böylece Risale-i Nur vasıtasıyla Kuran'a ulaşmış oldum. Kuran'ın o güzelim ayetleri bana çok mucizevî geliyordu. Bir insan bunu yazmış olamazdı. Hiçbir zaman inanıp inanmamakta şüphe yaşamadım, sadece inandım.
Şunu söylemem gerekir ki, İspanya'da yaşıyorken, din ile ilgili problemler yaşıyor ve tartışıyordum. Hz. İsa (as)'in ve Kutsal Ruhun Allah ile aynı olabileceğini hiçbir zaman kabul edemedim. Ve çoğu kilisenin dini uygulama şekli normal değildi ve birçok defa bir ibadet yerinden ziyade bir ticarethane gibi görülüyordu. Yinede hiçbir zaman bizi bir Üstün varlığın yaratmış olduğu ve her şeyi planladığı inancından uzak kalmadım. İslam dini fıtratıma çok uygun geliyordu ve İslam'ı kabul etmek benim için zor olmadı, biraz fıtri bir şekilde oldu ve fazla zorlanmadım.
Böylece bir şeyler yapmam gerektiğini ve tamamlamam gereken görevlerim olduğunu hissetmeye başladım. Ve Ramazan'da oruç tuttum.
Ramazanda iki defa hanımlar dershanesine iftara davet edildim ora da gördüğüm ilgi ve sıcaklık beni çok etkiledi beni davet ettiklerinde bizzat kendileri geliyor ve beni dershaneye kadar götürüp getiriyorlardı ilk defa böyle bir ilgi ve alaka görüyordum, hem de hiç tanımadığım insanlardan hâlbuki benim babam dahi beni böyle bir meselede bir defa bile bir yere götürmemişti işte yol kendin bul derdi bu karşılıksız ilgi ve sevginin bu insanların imanından geldiğini sonradan anladım.
Her gün saatlerce Risale-i Nurları İspanyolca'ya tercüme ediyordum o kadar zevk alıyordum ki Mehmet Ağabey'e biz burada sadece tercüme yapalım , bize para lazım değil İspanyolca öğretmenliğini Hamza yapsın onun paraya ihtiyacı var demiştim, biz de, Mehmet Ağabey de bizdeki bu hale şaşırıyorduk.. Bir seneye yakın oldu Türkiye ye gelip nurları tanımam tercümelerle gecen bu zaman içerisinde İslamiyet ile ilgili birçok şey öğrendim.
Ve ikinci Ramazan ayına kavuşmakta nasip oldu. Ama bu seneki Ramazan farklıydı. Onu hissediyor ve mutlu oluyordum. Bu şekilde daha da kolay geçiyordu ve oldukça zevk alıyordum. Ve Ramazan ayının İslamın bir parçası olduğunu anlamaya başladım ve hissettim..
Başkaları benim oruç tuttuğumu fark edince bana nedenini ve Müslüman olup olmadığımı soruyorlardı. İlk önceleri ne söyleyeceğimi bilemeden öyle kalıyordum ve cevabım aşağı yukarı şöyle oluyordu: Eğer Müslümanlığın ne olduğunu bana söylersen, bende Müslüman mıyım değil miyim sana söylerim. Eğer Müslümanlığı Allah'a inanmak, Kuran'ı ve Kuran'ın gönderildiği Hz. Muhammed'e (ASM) ve Ondan önceki peygamberlere inanmak olarak tarif ediyorsanız, o zaman ben Müslümanım.
Bu sene İstanbul'da yapılan 8. Bediüzzaman sempozyumuna katılmam ufkumun daha da açılmasını sağladı ve Risale-i Nurlar'a sadece benim değil tüm dünya insanlarının ihtiyacı olduğu anladım.
İstanbul da beni çok şaşırtan bir şey oldu. Normalde ben rüyalarımı uyanınca hatırlamam. Ama bu son zamanda benim için çok önemli iki rüya gördüm. Birincisini gördüğümde İstanbul'da Sempozyuma katılmak için bulunmaktaydım. Rüyamda, İspanya'daki ailemin evindeydim ve masada yemek yiyorduk. Üstad Bediüzzaman Hazretleri de oradaydı. Üstad konuşuyordu ve ben aileme onun söylediklerini tercüme ediyordum. Ağlayarak uyanmıştım ama mutluluk gözyaşı vardı. Benim için rüya, gerçeğe yakınlaşmayı ifade ediyordu. Ben Risaleleri tercüme ediyorum ki, dileri İspanyolca olan diğer insanlar da bu gerçekleri anlasınlar ve benim gibi onların da kalbine iman ve Kuran nurları girsin..
Diğer rüyam yaklaşık bir hafta önce kiralık bir daire arıyordum ve çok hoşuma giden bir ev buldum. O gece rüyamda Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri o evin salonunda bana isim koyuyordu. Üç kere Ayşe Deniz, Ayşe Deniz, Ayşe Deniz... dedi. Ertesi gün o evi tuttum ve umarım artık bana Ayşe Deniz diye hitap edilir.
2 Aralık benim doğum günüm ve bugün artık Risale-i Nurlardan aldığım iman nurları ile kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyorum İslamiyet'i seçtiğimi artık herkese ilan ediyorum.
Rabbim kabul buyursun Gaybı Allah bilir ama Türkiye'ye gelmemiş olsaydım ve Risale-i Nurlar benim elime tercüme için verilmemiş olsaydı, İmanın ve İslam'ın nurları belkide benim kalbime ulaşmış olmayacaktı.
Ve Şimdi anlıyorum , aslında benim Türkiye iştiyakımın kaynağı Kuran'ın nurları olan Risale-i nurlarmış.
2 Aralık 2007 İzmir
Ayşe Deniz (Marta)

GaYYuR Mesaj Sayısı : 75 Kayıt tarihi : 01/02/09

BİZE GÖNDERDİĞİ İSPANYOLCA METİN AŞAĞIDADIR

ORJINAL
Cuando decidí venir a Turquía, hace ya más de un año, jamas imaginé todas las cosas y personas buenas que me esperaban aquí. Parecía que todo eran peligros y riesgos. Mi familia y amigos no se alegraron al saber que abandonaría España, para ir a otro país donde no tendría un trabajo mejor, ni familia, amigos, etc�Sin embargo, todos me apoyaron porque yo quería hacerlo. En un principio lo vi como una aventura, aún hoy no sé muy bien por qué quería tanto vivir aquí, tampoco por qué sigo aquí, es algo que viene del alma y del corazón y no se puede explicar con palabras, algo me dice que tengo cosas importantes que hacer aquí. Cada día me gusta más mi trabajo, tirengo amigos que son como mi familia y estoy feliz, pero sé que hay algo más, yo lo atribuyo a las traducciones del Risale-i Nur.

Al llegar no sabía muy bien en qué consistiría mi trabajo en la escuela, pero sabía que tendría que ayuar a Mehmet Bey en unas traducciones, sinceramente no imagine que fueran libros religiosos. Cuando comencé a leer los libros y traducirlos me empecé a sentir mejor. Aunque me había adaptado más o menos rápido y estaba contenta, hacer las traducciones me ayudó mucho, podía comprender mejor muchas cosas y sentía una gran tranquilidad y paz en esos momentos.

En los libros encontré una forma de pensar muy similar a la mia y así a través del Risale-i Nur llegué al Corán. Los bellos versos del Corán me parecían algo verdaderamente milagroso, un ser humano no podía haber escrito eso. En ningún momento tuve dudas sobre creer o no creer, simplmente creí.

Debo decir que cuando vivía en España tuve problemas y discusiones en cuanto a la religión. Nunca pude aceptar que Jesús o el Espíritu Santo fueran igual que Allah. Además las prácticas de muchas iglesias no son normales y en ocasiones se parecen más a un negocio que a un lugar de oración. Sin embargo, nunca he dejado de creer que un Ser superior nos ha creado y lo ha planeado todo. Así que aceptar el Islam no fue dificil para mi, sucedió de una manera natural y sin darme mucha cuenta.

Así comencé a sentir que debía de hacer cosas, que tenía deberes que cumplir. Y en el mes de Ramadán, ayuné. Ya lo había hecho el año anterior, justo al llegar de España, pero lo había hecho para vivir la experiencia y como un reto. Esta vez era diferente, ahora lo sentía y lo hacía feliz, lo cual lo hizo más fácil de llevar, y pude disfrutarlo muchísimo.

Fue en esa época cuando empece a asimilar que ya era parte del Islam. Al enterarse que ayunaba la gente solía preguntarme que por qué lo hacía, que si era musulmana. Yo me quedaba parada sin saber muy bien que responder, y mi respuesta era algo como: �Si me explicas que es �ser musulmán�, podré decirte si lo soy o no. Si consideras ser musulmán creer en Allah, aceptar el Corán y a su revelador el Profeta Muhammed (y otros profetas anteriores). Pues entonces sí, soy musulmana.�

Después pasaron otras cosas interesantes. Normalmente no recuerdo mis sueños, sin embargo en este último mes he tenido dos muy importantes. El primero lo tuve en Estambul, estaba allí para asistir en el Simposium Internacional �Adalet�. Soñe que estaba en España, en casa de mi familia, todos estabamos sentados en la mesa comiendo y tambien estaba allí Said Nursi. El maestro hablaba y yo les explicaba en español a mi familia lo que decía, ya no podían entender el idioma. Desperté llorando pero con sensación de felicidad. Para mi el sueño es una aproximación a la realiadad. Yo traduzco sus libros para que el resto de la gente que habla español pueda entenderlos y como yo, dejar que la luz entre en sus corazones.

El segundo de los sueño fue hace menos de una semana, había estado buscando piso y había visto una casa perfecta para mi, esa noche soñe que en el salón de esa casa, Said Nursi me ponía nombre: �Ayşe Deniz� dijo tres veces. Al día siguiente alquilé el piso y espero que pronto la gente pueda llamarme así.

Sólo Allah lo sabe, pero creo que si no hubiera venido a trabajar a aquí, si Mehmet Bey no hubiera puesto los libros del Risale-i en mis manos, la luz del Islam no habría llegado hasta mi corazón.

MuHakkiK Mesaj Sayısı : 709 Kayıt tarihi : 30/01/09

Allah razı olsun kardeşim daha öncedeokumuştum bunu gerçekten çok güzel bir hayat hikayesi çok güzel bir müjde hamd olsun hizmetler meyve veriyor elhamdülillah

» Hizmet Mektubu : Seyyidler Cemaati
» Hizmet Mektubu : Rusya'da Risale-i Nur Gündemde
» Hizmet Mektubu : Rus Milletvekilinden Bize Gelen Mektup
» Hizmet Mektubu : Amerika'da Posta İle Ücretsiz Risale-i Nur ve İspanyolca Tercümeler
» Hizmet Mektubu : Rus Albay seslendi: Aferin! Her ay gelip bu dersleri bize okur musunuz?